Psikologji

Procesi i pjekurisë fillon në periudhën paranatale. Para se të lindë fëmija, në pjekurinë e tij fillojnë të ndikojnë faktorët e ndryshëm të zhvillimit, para së gjithash gjendja emotive e prindërve të tij, ambienti ku fëmija vjen në jetë dhe të gjitha mendimet dhe fjalët në atë ambient. Jeta më vonë tregon se “programimi paranatal” e cakton fatin e fëmijës në të ardhmen, thonë psikologët. Me fjalë të tjera, secili prind ka rastin që të krijojë ambientin që do t’i përshtatet zhvillimit optimal të trupit dhe shpirtit të njeriut të ardhshëm. Nëse u ikën shansi i këtillë, prindërit e sjellin fëmijën në pozicion të personit të huaj dhe të humbësit, që  mjerisht kurrë nuk ndryshon. Nëse prindërit krijojnë ambient human, dashuri, butësi, durim, kanë rastin që ta drejtojnë zhvillimin e fëmijës nga realizimi i personalitetit të pjekur.

Domethënë, çdo njeri lind, rritet, lulëzon, piqet dhe jep fryt, nëse krijohet ambienti për pjekjen e tij. Kur të shikohet psikologjikisht zhvillimi i vogëlushit, nuk mund të mohohet ndryshimi në procesin e pjekjes së djaloshit dhe të vajzushës.

- Ky ndryshim është fenomen i përvojës. Të gjithë jemi dëshmitarë se vogëlushet, mesatarisht, në pikëpamje trupore rriten më shpejt dhe emocionalisht reagojnë në sfidat e jetës reale. Pjekuria më e shpejtë e vogëlusheve më vonë transformohet në procesin e plakjes më të hershme, që statistikisht përsëri është fenomen 

përvoje. Statistikisht, gratë jetojnë më gjatë se meshkujt, porse kjo nuk është dëshmi se pjekuria është rrjedhë njëdimensionale.

A thua fëmija “më i pjekur” bëhet njeri më i pjekur? Fëmija më i pjekur është personalitet i liruar nga ngarkesat e së kaluarës, nga traumat, komunikimet jo komplete, nga emocionet negative, dhe ide të gabuara të fiksuara lidhur me jetën. Me rritjen në ambient të tillë, rritet në liri, bëhet personalitet krijues i gëzimit të vet dhe në dobi të shoqërisë së cilës i takon.

 © REVISTA TEUTA. Të gjitha të drejtat janë të rezervuara.